Before we kick the bucket

De dag des oordeels, waarop de bokken gescheiden worden van de schapen. Dit verhaal moet daarom als laatste in de reeks geplaatst worden. Een reeks van beschouwingen met tenslotte een einde verhaal. En hoe mooi is het dan om te eindigen met de beschrijving van je laatste levensverhaal. Dit werk heb ik de titel 'Before we kick the bucket' gegeven.

Het leven is niet alleen een kwestie van vallen en opstaan. Als je een pietje-precies bent en altijd kritisch op jezelf, dan valt het niet altijd mee. Mijn gezondheid laat het op dit moment zo nu en dan afweten. Dat zette me aan tot een gesprek met mijn partner en onze kinderen met hun partner. Daarin gaf ik aan, zoals ik in 2005 ook al in 'Mijn Dela' had opgeschreven, dat ik, bij overlijden geen poespas wil. De Dela zal mij thuis ophalen, de familie kan mij op die plaats 'uitzwaaien' en degenen die naar de vuuroven wil, kan mee, maar hoeft zeker niet. Het is aan de familie om te kiezen voor het rouwproces dat hen het beste uitkomt. Ik gaf aan dat ik nog lang niet dood wil gaan, om hun toch vooral gerust te stellen. Mooi was om te zien hun reactie, hoe professioneel, zonder enig overdreven emotie. Het blijft voor sommigen een beladen onderwerp waar ik toch vrij nuchter insta. Vrouw en kinderen ook, gelukkig.

Onlangs heb ik een makelaar uitgenodigd die, op basis van vrijblijvendheid, een taxatie van ons huis heeft uitgevoerd. Samen liepen we door het huis en daarbuiten en hij was zwaar onder de indruk: Wat ben jij een perfectionist.  Zie hieronder de foto's gemaakt voor op Funda. Voor ons echter geen reden om de verkoop door te zetten, de gezondheid beterde ondertussen, doordat ik mijn levensstijl nog verder ingeperkt had. In dezelfde week hadden we een appartement bekeken, we vonden het echter toch nog te vroeg om ons op te sluiten in een 'vogelkooitje'. We hebben de hypotheekrente door rentemiddeling teruggebracht tot een belachelijk laag percentage, te weten dat we in 1980 een percentage kenden van bijna 11%

Leven na de dood? Daar ga ik niet vanuit. Ik eer degenen die mij zijn voorgegaan en familie probeer ik via deze site 'in leven' te houden. Ik hoop dat nabestaanden ervan genieten om ook een keer terug te blikken. Iets wat niet iedereen zal aanspreken. 

Mijn schoonvader vond terugblikken verloren tijd. Hij keek liever enkel vooruit, de toekomst in. Je kan ook je hele leven aan de hand van een zelfgemaakte bucketlist ofwel emmerlijst dingen in je leven doen door ze vervolgens af te strepen. Ik heb nooit een bucketlist gehad. Mij lijkt dat het leven daarmee enkel uit haastklussen gaat bestaan, en ons leven is sowieso al jachtig. Ik heb daarentegen mijn leven 'geMarieKondoot'. En dan bedoel ik niet de methode van het opruimen met de daarbij behorende netheid van spullen zoals de Japanse Marie Kondo bepleit. Ik heb in plaats hiervan mijn hoofd op tijd leeg gemaakt en opnieuw ingericht met de voor mij noodzakelijke structuur. 

Slot

Ik ben dankbaar dat ik in mijn onderzoek, van decennia, vele mensen w.o. familieleden heb mogen ontmoeten, die een steentje hebben bijgedragen aan dit 'monumentje'. Want zo zie ik deze informatieverzameling! Een monumentje voor overleden dierbaren die we een eerbetoon als dit gunnen.

Het is mijn aard om grappig te zijn met een sarcastische inslag, vandaar de volgende plaatjes uit de Volkskrant van Gummbah. Gummbah volgde de opleiding journalistiek in Tilburg, maar koos ervoor om te gaan tekenen.

 

P.s. Ondertussen hebben we toch de overstap gemaakt naar een wel heel groot appartement. Met veel plezier, maar ondanks dit heb ik me toch gemeld bij het GGZ voor de nodige mentale ondersteuning. Ik zit er weer eens doorheen, vermoeid en emotioneel sla ik me verder door dit leven. Veel mensen kijken uit naar het leven na de dood. Ben ik blij dat ik nergens meer in geloof. Waarom zijn deze emoties bij velen van ons zo belangrijk?

Ik heb opnieuw het gevoel dat ik ergens mee worstel en – wat ik ook probeer – het blijft bestaan. Problemen in familierelaties, daaruit voortvloeiende lichamelijke klachten, negatieve emoties, terugkerende patronen die me in de weg zitten. Dit is een onbewuste reactie op mijn geschiedenis en het familiesysteem waaruit ik ben voortgekomen.

Het is van cruciaal belang dat ik in mijn familiesysteem mijn identiteit hervind. En meer inzicht verkrijgen in hoe ik ben verbonden met mijn familie en hoe ik los kan komen van delen van deze geschiedenis, zodat ik op een meer vrije manier mijn leven kan leiden. ik hoop dat ik (weer) met liefdevolle ogen naar mezelf en mijn familiesysteem kan kijken. Volgens de coach heb ik in ieder geval voor nu weer genoeg assertiviteit opgebouwd. Ik kan weer aan de slag. In een poging weer verder te kunnen, heb ik een pagina opgesteld: 'Mijn vader is vrijwilliger Rode Kruis'.