Van Brakel - Van Bavel versus Van Bavel - Van Brakel

Hoe ingewikkeld kunnen familierelaties zijn, soms heel ingewikkeld. Op allerlei terreinen, maar laat ik me nu beperken tot de totstandkoming van een aantal relaties binnen onze familie, die ogenschijnlijk ingewikkeld lijken, maar in de praktijk enkel bijzonder zijn.

Mijn moeder liep op zondag met haar vriendinnen door de Heuvelstraat, op zoek naar een geschikte partner (zie foto's). Zo ging dat in de vorige eeuw in de veertiger jaren. In een café of kroeg kwamen deze brave katholieke meisjes niet. Ineens op een mooie zondagmiddag zag ons Cor, mijn moeder, een hele leuke jongeman in een mooie lange chique jas met hoed voorbijkomen. Even een praatje maken. Ook toen al kwam het initiatief van mijn moeder, en van het een kwam het ander.

Oma was gecharmeerd van deze goed ogende jongeman die vooral rustig van aard was. Aangezien er bij Van Bavel's al genoeg druktemakers waren, was dit een goede aanvulling binnen de familie. Voor mijn vader, kat in het bakkie, want als je je schoonmoeder mee hebt, dan ligt de wereld voor je open.

Op dinsdag 1 juli zijn mijn ouders getrouwd. Op de dag dat in Amsterdam het Achterhuis verschijnt, het dagboek van Anne Frank. Volgens mijn moeder was het een warme dag en de familie had moeite om de hapjes en het eten  koel te houden, een koelkast had oma nog niet en, dus, werd het een en ander met ijsblokken koel gehouden. Zoals ik al eerder vermeldde, gingen ze bij mijn oma en opa inwonen. In het leven van mijn moeder veranderde er daarom niet veel, en zij bleef trouw aan haar moeder door de overhemden van haar broers te blijven wassen en strijken. De schoenen van de jongens werden ook wekelijks gepoetst, ook al hadden ze zelf ondertussen verkering gekregen. Het lieve leventje ging gewoon door als vanouds.

Ondertussen, na een periode, eind jaren veertig,  in Indië te hebben vertoefd als militair, begon ome Dirk ook rond te scharrelen en daarbij sloeg hij eerst tante An, zus van mijn vader, aan de haak. Later viel zijn oog op een zus van tante An, tante Mien, en uiteindelijk is hij daarmee getrouwd. Mijn oma had dit tafereel met lede ogen aangezien, en zij stak haar ongenoegen over het algemeen niet onder stoelen of banken. Waarom toch steeds die interesse naar hetzelfde nest van familie Van Brakel uit Oisterwijk. Zoals ik al eerder aangaf  is het oordeel van je schoonmoeder bepalend. Mij werd, niet voor niets, tijdig verteld dat bij de eerste kennismaking met de ouders van je vriendinnetje, altijd een bosje bloemen mee te nemen voor je aanstaande schoonmoeder. Mijn schoonmoeder bleef bij de eerste kennismaking boven zitten, zij was coupeuse, en op het eind van de avond kwam ze pas naar beneden. Ik geloof niet, uit mijn geheugen puttend dat ik toen nog ben opgesprongen om het bloemetje aan te reiken. Daarna is het ook niet veel beter geworden.

Nu terug naar die dubbele relaties. Het is toch een bijzonder fenomeen gebleken, want als je het mij vraagt, ben ik sommige neven of nicht uit die relatie toch meer en meer dan halfbroer of halfzus gaan zien. We hebben vroeger ruzie gehad, mijn neef zei laatst nog tegen mij dat ik hem vroeger een kwal vond, wat ik gemakshalve ontkende. Het is net als in een gezin, zo is het koek en ei en dan weer water en vuur. En dat maakt het dan tot een natuurlijke relatie. Uiteindelijk doen we nu alles voor elkaar. En dat deed ome Dirk in het verleden ook voor ons. Hij introduceerde de televisie bij oma en later bij ons. Hij bracht de pick-up binnen, en heeft ons het fotograferen geleerd. Daar mogen we ome Dirk wel dankbaar voor zijn dat hij ons al vroeg de liefde voor muziek en fotografie heeft bijgebracht door ons te voorzien van alle mogelijkheden hierin. Zijn broer, ome Jan, heeft voor hem het fundament gelegd. Ome Jan maakte namelijk de start in de fotografie. Hij had thuis een eigen doka waarin hij zijn foto's ontwikkelde, hij heeft menig film gemaakt. Ook over muziek nam hij hierin het voortouw en bracht de 1e grammofoon ofwel pathéphone mee naar huis. Jammer dat ome Jan dit alles weer snel aan hem voorbij liet gaan, en dat uiteindelijk ome Dirk wel van zijn hobby zijn beroep heeft gemaakt!

Mijn oma en opa hadden als huisarts Philip Taminiau (Utrecht 1874 - Tilburg 1940), later opgevolgd door Pum Taminiau, en daarna Paul als 3e generatie praktiserend. Ook bij ons  was het geen uitzondering dat Pum 3 generaties binnen één familie verzorgde. Zijn functioneren had solistische kenmerken, ik ga u daar later nog meer over vertellen.