Kunstenaar Aloys Staps, uit de familietak Martina, Josephina van Bavel, 31-03-1890. Bij zijn afscheid kregen de collega's onderstaande lino taglio druk aangeboden. Hieronder afdruk 84 van de 140 in de serie D (A,B,C,D). Oplage van 35 met bijna 4 gelijke afdrukken.

Opnieuw melding van de activiteiten van Lian van Brakel (Atelier Lian), waarmee ze krant en televisie haalde. Hieronder een artikel uit de Gazet van Antwerpen. Een nutskast in Olmen heeft door Lian kleur gekregen.

Xavier le Norman

Giampaolo Amoruso

Op zaterdag 19 oktober 2019 bezochten Jelto, Resie en ik de Etienne Gallery in Oisterwijk en bij binnenkomst liepen we direct in de armen van de gastheer en gastvrouw Matisse  en Caroline Etienne die ons opnieuw welkom heetten in hun mooie gallery in Oisterwijk. Jaren geleden hebben we aldaar een mooi kunstwerk gezien van Pieter Obels. Nu was er een expositie van Giampaolo Amoruso. Zijn roots ligt in Italië en nu werkzaam en wonende in Hasselt te België. We waren onder de indruk en ons oog viel, na genoten te hebben van een prosecco en een glaasje rode wijn, want bij Matisse en Caroline worden we altijd hoffelijk ontvangen, op het kunstwerk Intemporel - Timeless 2019 - 45 cm (geblazen glas, in overlay en gegraveerd).

Giampaolo geeft over de geëxposeerde kunstwerken de volgende toelichting:

“Mijn werk is altijd figuratief. Nu breng ik hulde aan verschillende bekende en onbekende personages die min of meer een bron van inspiratie zijn, die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling in mijn leven en natuurlijk in mijn werk.
De bustes die ik “La maglia di..” (de trui van..) noem, zijn bewerkt met gravures waarin ik hommage breng. De grote figuren zijn een voortzetting van die evolutie.
In de gegraveerde hoofden zie ik de tijd die voorbijgaat, mijn vergeten dromen, misschien een geheugensteuntje, een schatkaart die me ontvlucht in het diepste van mezelf.”
Giampaolo Amoruso

Giampaolo studeerde bij José Vermeersch, de glasblaas-kunst zit hem in de genen. Het uiterlijk van de kop staat centraal in zijn oeuvre: ‘Het rad der zinnen’. Daarnaast maakt hij ook kluchtige, bizarre manfiguren. Virtuoos gemodelleerd in glas.
Zijn werk is in bezit van diverse musea in Duitsland, België, Frankrijk, Nederland, U.S.A, Canada.

Giampaolo zijn passie voor glas is begonnen op de werkplek: de glasfabriek van Boussu. Glas had zo’n aantrekkingskracht op hem dat, toen de fabriek zijn deuren sloot, hij zich verder is gaan specialiseren in verschillende glastechnieken. Op deze manier heeft hij zich ontwikkeld tot de internationaal gewaardeerde glaskunstenaar die hij vandaag de dag is.

De kunstwerken van Amoruso’s hand zijn vaak zeer kleurrijk, maar kunnen soms ook juist heel ingetogen zijn. De afwerking is zeer gedetailleerd. De geblazen glassculpturen tonen veel expressies, soms grenzend aan het absurdistische, maar blijven altijd heel herkenbaar.

Als mensen elkaar ontmoeten gaat de grootste aandacht uit naar het gezicht. Het hoofd is de plaats waar alle communicatie plaatsvind en de bron van het gevoel en de ratio. In dit opzicht is het dan ook niet verwonderlijk dat hoofden bij kunstenaars zo vaak centraal staan. Dit is ook het geval bij Amoruso’s werk.

Naast zijn collectie koppen maakt hij ook ‘mannetjes’, kleinere ludieke figuren die de toeschouwer aan het glimlachen maken, maar onder de vrolijke kleuren en vormen gaan hele andere emoties schuil voor wie de moed heeft deze te willen zien.

Giampaolo Amoruso

Actualiteiten

In het kader van kunstenaarsuitwisselingsproject ‘De Koreaanse Connectie’ had Leopoldsburg in België van 26 april tot en met 4 juni zes kunstenaars uit Daegu, Zuid-Korea te gast. Zij werkten hier samen met lokale artiesten aan een tentoonstelling die later naar de exporuimte van GC De Markten in Brussel verhuisde. Later werden de rollen omgekeerd en zijn zes Vlaamse kunstenaars (MarieJo Drees, Joske Vranken , Lian van Brakel , Marc Gielen, Bert De Keyser en Tjen Heyligen) op residentie geweest in Zuid-Korea. Deze Vlaamse delegatie verbleef tot 28 augustus in Daegu, activiteiten waren: werken, exposeren, verkennen en ondergedompeld worden in de Zuid-Koreaanse cultuur. Er werd zelfs een werkstudio voor hen voorzien waar ze volop hun creativiteit konden botvieren tijdens hun verblijf. Zij exposeerden hun werken in het grote Daegu Culture and Arts Center in de moderne Zuid-Koreaanse miljoenenstad.

Op donderdagavond 18 oktober 2018 zijn we samen, Nico, Mieke, Resie en ik afgereisd naar Leopoldsburg, om de resultaten te horen en te zien van deze samenwerking.

We werden door Lian hartverwarmend ontvangen. De burgemeester Wouter Beke en schepenen waren aanwezig en de sfeer was super. Ons Joske (vrouw met oranje hoedje) gaf samen met een collega een schitterende uitleg over de ervaringen die in Zuid-Korea waren opgedaan. Daarna hebben we de expositie bezocht met heel veel werk van Lian. Helaas hebben we de afterparty bij Lian thuis niet meer bij kunnen wonen. De reis heen en terug duurden bijna drie uren (incl. wegomleidingen), wel wat lang om even op een avondje een bezoekje af te leggen. Toch hadden we geen spijt. De afspraak bij Lian thuis blijft staan!Hieronder een kleine impressie van de avond.

Lian schrijft op zondag 16 september 2018:

He Hans. Inmiddels heb je vast vakantie achter de rug, wat brengt het nieuwe schooljaar voor jou? Mijn Korea ervaring ligt net achter me Het was super om daar te zijn geweest, de stad, Daegu is enorm, heb tempels bezocht, de zee gezien met de vredeshand, de mensen zijn vriendelijk, en heb me heel veilig gevoeld. Prachtige expositie gebouw en de tweede is in een kleine galerie ,,en die expositie loopt daar nu nog even. De expositie in Olmen loopt nog twee weken en daar komt een korte komend weekend in Balen nog tussendoor. In oktober is er een officiële expo over onze tijd in Zuid Korea door zes kunstenaars waaronder werk van mij. Mocht je zelf willen komen ,op de opening kan ik slechts een aantal mensen uitnodigen ,dus laat het me op tijd weten. Daarna even rustige tijd wat betreft expo's.
Zo, ben je weer een beetje op de hoogte.
Tot horens. Groetjes, Lian

Lian schrijft ons het volgende:

Nog een week en ik vertrek naar Zuid- Korea. De expositie in Olmen, heeft een mooie recensie opgeleverd. Hij loopt nu nog twee maanden (aug/sep 2018), dus als er iemand een lekkere pint wil combineren met een bezoekje, dat kan. Graag het gastenboek tekenen. Altijd leuk voor mij.
Verder zie ik Resie nog eens voorbijkomen op Facebook. Graag eens wat plannen met een stel neven en nichten die dat leuk vinden.

Hartelijke groeten, Lian.

Kunstenaars aan het werk

Guido van Brakel heeft in de periode 1990-1994 de opleiding 2e graads HBO tekenen gevolgd. In het verleden schreef Annelies van Ostaden-de Jong, een oud-collega van Guido en mij, het volgende.

Guido besteedde ongeveer een half jaar aan het schilderij het 'buigend kind' wat deel uitmaakte van een serie van 5 schilderijen, als afstudeerproject. Eerst maakte hij een fotoreeks met het onderwerp 'moeder en kind grijpen (ergens naar)'. Omdat kinderen moeilijk als stil-staand model te gebruiken zijn, zijn foto's een goed uitgangspunt. Uit de foto's zocht hij vijf geschikte onderwerpen. Daarna werd het schilderij in houtskool op het doek gezet en met een kwast grofweg geschilderd; alleen de broodnodige lijnen werden aangegeven. Dan begon het grote weglaat-werk. Met een plamuurmes en acrylverf maakte hij een schilderij waar je nog wel iets van de vormen kunt herkennen, maar dat vooral een sfeer wil aangeven. Daar is de kunstenaar dan ook goed in geslaagd. De schilderijen van Guido geven een goede indruk van de ontwikkeling, die de schilder doormaakte in het abstraheren, plamuren en texen.

Annelies van Ostaden-de Jong studeerde ondermeer psychotherapie en parapsychologie bij professor Van Praag. Zij geeft cursussen en workshops in 'wakker dromen' en 'creatief visualiseren'. Van haar hand verscheen ook bij Ankh-Hermes Droomsymbolen, wegwijzers in je leven.

Het boekje 'Dromen om wakker te worden', kreeg ik van Annelies toen ik, in de functie van hoofd personeelszaken, een collectieve zorgverzekering voor onze 1500 personeelsleden had afgesloten. Als dank kreeg ik van haar dit boekje. Ik praat nu over eind jaren negentig. Nu, anno 2018, wil de Tweede Kamer de collectiviteit afschaffen omdat dit voor het personeel geen echte korting oplevert.

In het boekje schrijft Annelies op 05-01-1997 naar mij: ' Hans, bedankt voor je 'wakker' dromen! Annelies van Ostaden.

Onze dochter Kyra was jarenlang bevriend met Jeroen, een uiterst aardig jong. Samen op de brommer gingen ze naar een natuurbad in de omgeving of samen een lekker ijsje eten. Of wat dacht je van, samen, in onze sauna, waarop Kyra aan Jeroen vroeg om eens diep adem te halen door de neus. De echte saunabezoeker onder ons weet dat je dit niet moet doen, het lijkt of je neus in brand staat en je neusharen verschroeien. Lachen natuurlijk. Het leek een geweldig koppeltje, of zoals we heden ten dage ons hierin uitdrukken, een leuk setje. Totdat onze Jeroen uit de kast kwam en meer een geschikte partner voor onze zoon zou zijn geweest. 'Geen belangstelling', gaf Jelto aan, onze zoon, resoluut, helder en in het algemeen zéér pertinent in zijn antwoorden, toen ik hem dit voorstel deed.

Jeroen is de neef van Annelies van Ostaden en zij heeft bovengenoemd boekje opgedragen aan haar neef. Ze schrijft het volgende hierover. 'Net voor de lente van dit jaar begon, kreeg mijn jongste zusje haar eerste kind. Toen de nieuwbakken vader 's avonds laat het geboorteverhaal kwam doen, kreeg ik dat blije gevoel, dat een nieuw leven je geeft. Ik dacht bij mezelf, als dit nu een droom was, zou ik gaan zoeken naar de betekenis. Wat betekent een baby voor mij? Iets nieuws? Maar het was geen droom. Het was de werkelijkheid van alledag'

Toen besloot ik iets nieuws te laten gebeuren in de alledaagse werkelijkheid en aan mijn geestes(kind) te gaan werken: een boekje over dromen...wakker worden.

Atelierlian Kunst & Vormgeving

Schilderijen

Vanaf 8 juli heb ik een expositie gedurende drie maanden in Olmen in de Brouwerij, waar ik allereerst een bieretiket voor ontwierp en vervolgens uitgekozen werd , en ik heb een expositie aldaar. Deze is alleen in het weekend open en je kunt er een lekkere pint drinken.

Augustus de hele maand, ben ik niet bereikbaar omdat ik in Daugu werk en exposeer op uitnodiging van een delegatie uit Zuid-Korea. Dit wordt betaald door de Vlaamse provincie naar aanleiding van mijn vorige expositie. Zie hieronder.

Groetjes,

Lian

Wanneer er liefhebbers zijn, mail mij, en vervolgens kunnen we kijken in welk aantal groepjes (en auto's) we kunnen afreizen.

Uw webmaster

Lian van Brakel:

Ik exposeer samen met 5 Koreanen, die gast zijn, in Leopoldsburg in België.
Mijn thema is EGO, ik heb daar een beeld staan met een performance, de Koreanen laten de expositie "groeien" door werk te maken tijdens de expositieperiode. Mooi dat het werk, onbedoeld overigens, samenvalt met wat ik zelf exposeer.
Het zou super zijn mocht onze familie komen kijken, hierbij een uitnodiging!
Daarbij is het veel leuker om ook mijn werk in het echt te laten zien.

Maar goed, vanavond  zaterdag 28 april 2018 om 19:00 uur is de openingsreceptie op het Hertogin van Brabantplein in Leopoldsburg. De expositie duurt tot 13 mei zondags. Mocht iemand graag willen komen, laat het mij weten.  Dan probeer ik zelf aanwezig te zijn. De Koreanen spreken namelijk allerbelabberdst Engels.

Groetjes, Lian.

Review:

Momenteel heeft in Leopoldsburg het WAK plaats (Kunst buiten).
Op de locatie van het hertogin van Brabantplein had ik een zeer leuke ontmoeting met drie kunstenaars; Lian Van Brakel, Tjen Heyligen en Schoemans Emmeke.
Nu wil ik even stilstaan bij het totaal kunstobject van Lian Van Brakel. Er zijn verschillende elementen bij de opbouw : eerst natuurlijk het beeld zelf maar ook de nodige uitleg hoe het tot stand gekomen is, rondom het beeld een opgave van alle mogelijke obstakels waarmee de kunstenares worstelt. En omdat kunst de mensen emotioneert is er ook de kans om uw eigen indrukken of gevoelens neer te pennen en rond het kunstwerk te plaatsen.
Ik geef U een paar indrukken, maar het beeld moet zeker in zijn geheel gezien en bezocht worden.
In ieder geval een kunstwerk met zeer veel diepgang ! Mooi !!!

Obels objecten

Adres:

Koningshoeven 77, 5018 AA Tilburg

Op mijn 60e verjaardag, gevierd op vrijdag 22 mei 2015, buiten zittend in een heerlijke zon, attendeerde schoonzus Els mij op het werk van Pieter Obels. "Dat zal heel mooi in jullie tuin staan."

Goed advies en direct opgevolgd.

Zaterdagmorgen gingen Resie en ik naar Etienne Gallery in Oisterwijk waar wij getrakteerd werden op een filmpje van het werk van Pieter Obels. Zie aan de linkerzijde het linkje.

Met name Resie was meteen verliefd op de mooie kunstwerken.

Vertraagde spontaniteit
over het werk van Pieter Obels

“Wonderlijk” is het woord dat Pieter Obels opvallend vaak in de mond neemt wanneer hij over zijn werk en inspiratiebronnen spreekt. En terecht, de manier waarop alles samenhangt is echt wonderlijk. Hij ervaart het wonder, hij neemt het waar en hij zoekt het keer op keer nieuwsgierig op, met zijn kenmerkende zucht naar praktische avontuurlijkheid.
Wanneer we ons in het werk van beeldhouwer Pieter Obels willen verdiepen, moeten we op een veel zintuiglijker en fysieke manier gaan denken dan we wellicht gewend zijn. Allereerst, bepaalde aspecten van zijn werk berusten eenvoudig op visuele waarneming. Dat is gemakkelijk vast te stellen. Hij heeft een voorkeur voor de vloeiende, in curven en spiralen verlopende groeipatronen van talloze organismen die hij in de natuur aantreft, alsook voor de organisch aandoende processen van aantasting door water

Verder moeten we ook beseffen dat dit werk voor de kunstenaar fysiek zwaar en technisch veeleisend is, willen we het werkelijk begrijpen. Zijn beheersing van deze fysiek-technische kant van het werk is niettemin zo vloeiend dat hij spontaan en improviserend kan werken, alsof hij luchtige, speelse schetsen maakt met het weerbarstige en bewerkelijke cortenstaal. Bijna alsof hij boetseert of hout bewerkt. Al doet zijn materiaal dan ook anders vermoeden, dit is heel ambachtelijk handwerk waarin hij een zodanige virtuositeit heeft bereikt dat hij de werken bewust een ‘handgemaakte afwerking’ meegeeft. De wil van het materiaal zelf, toevallige details en zijn persoonlijke fysieke mogelijkheden en beperkingen, horen allemaal thuis in het eindproduct.

Maar er is meer, want Obels reproduceert niets van wat hij aantreft in de natuur. Het lijkt er meer op dat hij iets zoekt, iets in hemzelf dat keer op keer gevonden wil worden. De wijze waarop dit gebeurt, is door zich telkens opnieuw te laten raken, in de vorm van inzichten en vondsten, waarvan sommige zuiver visueel zijn, maar waarvan de meeste mentaal en gevoelsmatig zijn. “Zoeken, zien, gebeuren”, zoals hij het zelf bondig samenvat, want zodra hij ‘het’ ziet, gebeurt het weer. Noem het een flits van inspiratie, een vlaag van herkenning of het zekere gevoel dat alles op z’n plek valt.
Obels is iemand die voortdurend gedachten en waarnemingen combineert, nieuwsgierig en vol verwondering. Wanneer hij de krant doorneemt, een roman leest, een gesprek voert of een stuk met de auto rijdt. “Door alert te blijven op verbanden, help ik mezelf nieuwe beelden te maken, buiten mijn comfortzone”, dus zonder in de herhaling en de variatie op de eigen successen uit het verleden te vervallen, wat voor elke ervaren kunstenaar vaak ongemerkt op de loer ligt. Hij ziet steeds opnieuw hoe alles wat hij waarneemt en ervaart in elkaar grijpt op vaak wonderlijke wijze: vraagstukken worden opgelost en nieuwe kansen openen zich door artikelen en advertenties die op dezelfde krantenpagina verschijnen, terloopse opmerkingen van zijn dochters, tentoonstellingen op de juiste plek op het juiste moment, boeken die op een toepasselijke pagina openvallen, plannen die niet doorgaan waardoor veel interessantere activiteiten kunnen plaatsvinden. Het is een levensstijl die vanzelfsprekend in zijn werk vloeit.
Eigenlijk is er een doorlopend ‘feest der herkenning’ in alles wat hij doet, tegenkomt en verzamelt. Zijn werk is als een zelfportret op wezenlijk niveau, van dat deel van zijn wezen dat zichzelf herkent in alle organische verbanden (fysiek, mentaal, gevoelsmatig) die natuurlijke groeipatronen laten zien: rondgaand, spiraliserend, krullend, enzovoort. Geen zelfportret dus op biografisch niveau, maar op het niveau van zijn meest wezenlijke aard. Tevens lijkt zijn werk iets te weerspiegelen van een innerlijke, vermoede orde – acausale verbanden tussen uiterlijke gebeurtenissen of objecten waar onmogelijk een logisch verklaarbare relatie tussen kan zijn. Het fascinerende daarbij is dat hij ons geen caleidoscoop toont van symbolisch samenhangende voorwerpen en geschiedenissen, zoals wellicht een Jungiaans of postmodern schrijver ons zou voorschotelen, maar iets veel eenvoudigers en eleganter, namelijk het soepele en levendige karakter van de achterliggende verbanden zelf. Alsof hij een kijkje kan nemen achter de coulissen van onze werkelijkheid om daar te stuiten op een levendige, organische en volstrekt natuurlijke ordening die doorlopend groeit en verandert, terwijl ze de meest uiteenlopende zaken met elkaar verbindt. Obels zelf noemt dit verband achter de coulissen “het verhaal”, waarmee hij niet een ‘verhaal’ in conventionele zin bedoelt, maar de organische, verbonden en diepzinnige ordening achter de dingen die zich wel laat vermoeden, maar niet laat aanwijzen.

Zoals gezegd, de staalsculpturen komen heel spontaan tot stand. Hij lijkt de kunst te beheersen om te werken met een ‘vertraagde spontaniteit’. Waar de meesten van ons een hoog tempo en zo min mogelijk gedachten nodig hebben om spontaan te kunnen zijn, daar kan Obels langdurig en traag een frisheid van kijken en doen bewaren. Soms begint hij een werk met een uiterst informele en snelle losse schets. Die ‘schets’ is eigenlijk meer de registratie, of notitie, van een innerlijk gevoelde beweging met een bepaald ritme en balans, die globaal richting en ruimtelijke verbanden aangeeft. Voor Obels, gaat het er dan, nogmaals, niet om waartussen die verbanden worden gelegd of waarheen de richting wijst, maar gaat het erom dát er verbanden worden gelegd op een energieke en organische manier die wervelt, draait, spiraalt en groeit. Andere keren begint hij ‘zomaar’ met het staal te werken – iets wat voor de meesten van ons moeilijk voor te stellen is – afgaande op het “het verhaal” dat hij dit keer in zich voelt.

Obels’ vertraagde spontaniteit gaat vervolgens een wisselwerking aan met het zware en tijdrovende ambacht dat het werk met zich meebrengt. De vele uren buigen, lassen, zagen en polijsten maken dat hij gaandeweg in het werk komt te zitten dat hij onder handen heeft. En dat is belangrijk, want Obels illustreert niets en hij maakt ook geen voorstellingen. Hij brengt iets tot leven in zijn werk dat daar alleen maar in kan komen wanneer Obels tijdelijk ‘verblijft’ in zijn sculpturen. Later geeft de relatief tijdrovende afwerking de werken op hun beurt juist de gelegenheid om in hem te komen, zoals hij het zelf formuleert. De fase van afwerking brengt zodoende weer een innerlijk proces van ideeënvorming op gang, met het oog op toekomstige werken. Het is de meest vruchtbare fase van het werk. Als een oogst waarvan de zaden direct opnieuw geplant worden, om uit te groeien tot de verbanden die hij om zich heen ziet en binnenin zichzelf ontdekt. Zo behoudt zijn werk z’n oorspronkelijke inspiratie en authenticiteit.

Vincent Botella

Adres:

Koningshoeven 38, 5018 AB Tilburg

Grace van den Dobbelsteen is winnaar van de Nationale Kunstprijs 2010 van de hierboven getoonde twee werken.