Uit de Engelbewaarder, jrg 63, 15-11-1951

Dit verhaal gaat over hoogtepunten, maar ook dieptepunten van tante Joep en ome Niek (Nicolaas van Bavel *18-01-1920, zoon van Petrus, Petronella van Bavel *30-05-1888) die ze in hun leven hebben gekend. Wie waren ze? Het was een charmant stel en ontzettend lief! Het bidprentje van Joep geeft feilloos het karakter van haar aan: charmant, zelfbewust, attent en aandacht voor de ander, als een tweede natuur. Aan de hoeveelheid ontvangen kaartjes, brieven in het verleden, gericht aan ons, neven en nichten, valt af te lezen hoe bijzonder attent ze was. Wij, incluis onze partners, roemen Joep hiervoor tot op de dag van vandaag! Tot het moment dat ze met Niek trouwde was ze verpleegster in een ziekenhuis in Eindhoven.

Ome Niek, tot 1953 frater M. Helenus, en daarna een bekend persoon in Best als hoofd van de lagere school Pius X. Niek trad in 1953 uit als frater, omdat hij geestelijk niet tegen dit leven was opgewassen. Hij wilde hiermee wachten tot zijn moeder zou overlijden. Hij kon zijn moedertje dit niet aandoen. Het was gebruikelijk dat elk katholiek gezin op zijn minst een geestelijke leverde. De mening van de omgeving was in die tijd bepalend, wat de te nemen beslissing door hem alleen maar extra moeilijk maakte. Vanuit de fraters kreeg Niek het dringend advies toch het besluit tot uittreding nu te nemen, en zeker niet te wachten. Ome Niek nam het besluit en zijn moeder heeft veel tijd nodig gehad om de 'rouwcurve' te doorlopen.

Met een advertentie in de krant hebben Niek en Joep elkaar gevonden. Haar broer zat in de openbare ruimte, ik neem aan een café, om erop toe te zien dat de toekomstig partner wel met de juiste bedoelingen verscheen. Met vlag en wimpel kwam hij door de ballotagecommissie. Samen kregen ze drie kinderen. Hun enige zoon, Pieter-Paul, overleed op 13-jarige leeftijd. Hij had op jonge leeftijd hartproblemen en daar was in die tijd niets aan te doen. Ze hebben bewust moeder van Bavel niet geïnformeerd over zijn ziekte. Ze wilden haar daar niet mee belasten gezien haar hoge leeftijd.

Via mijn neef Guus kreeg ik onderstaande foto's van mijn nichtje Marjolein. Guus meldt in onze app dat later wel oplossing geboden kon worden aan gelijksoortige aandoeningen zoals bij Pieter-Paul. Het grafje van Pieter-Paul bestaat uit keien die hij had verzameld tijdens vakanties. Later, na het het overlijden van zijn ouders, is hij bijgezet in het graf van zijn ouders.

Het waren echte FIAT-liefhebbers en hebben hun hele leven in een FIAT gereden. In een filmpje door ome Dirk gemaakt, zijn ze te zien in een model waarbij het portier andersom draait. En niet zoals we nu kennen. Ome Niek toonde voor het eerst zijn schrijfkunsten tijdens de Tweede Wereldoorlog: zie het verhaal 'Oorlogsdagboek van frater Helenus'.

De Fiat 127 is een auto die door de Italiaanse autofabrikant FIAT werd geproduceerd tussen 1971 en 1983. Deze auto werd in 1971 geïntroduceerd als opvolger van de Fiat 850. De Italiaanse productie eindigde in 1983 na de introductie van de Fiat Uno, in Zuid-Amerika bleef de 127 nog tot 1996 in productie.

Niek heeft de opleiding tot aspirant-frater gevolgd in Goirle aan het internaat Sint-Franciscus van Sales. Hij startte op woensdag  7 september 1932, als twaalfjarige jongen. Daar werd hij voorbereid op de opleiding tot frater-onderwijzer. De opleiding in Goirle was intern en na 4 jaar juvenaat verhuisde hij naar de kweekschool van de fraters in Tilburg, "Sint-Stanislaus", om daar de laatste twee klassen van het juvenaat te doorlopen. Na twee jaar in Tilburg rondde hij het juvenaat met een schoolexamen af en ging hij, zonder diploma, naar de “tweede leerkring” van de kweekschool. Deze overgang was voor hem van grote betekenis, want dit betrof de overgang van juvenaat naar noviciaat: hij trad toe tot de fratercongregatie. Dat noviciaat begon met een eenjarige proeftijd, het "postulaat". Dit postulaat moest voor eens en voor altijd uitwijzen of het kloosterleven wel voor hem was weggelegd. Zo ja, dan volgde het laatste studiejaar aan de kweekschool. Niek slaagde met vlag en wimpel.

Hij was als jongeman en als frater M. Helenus onderwijzer aan school A van de fraters in de Koornstraat in Oss. Zijn schrijfstijl werd als "studentikoos" omschreven. Hij was toen nog bezig om zijn hoofdakte als onderwijzer te halen. In 1946 verliet hij Oss en werd onderwijzer in Utrecht. Later in 1953 schreef hij onder een pseudoniem 'Ko de Held' in de Engelbewaarder. De Engelbewaarder was een Nederlands tijdschrift voor leerlingen van rooms-katholieke lagere scholen. Het blad bestond van eind 19e eeuw tot 1958 en is daarna opgegaan in het Taptoeweekblad.

In 1953 verliet Niek de congregatie. Hij bleef actief als onderwijzer en schrijver. Niek schreef in zijn leven 18 boeken, o.a.: Mee-offeren een misboek voor de schoolgaande jeugd, Tijntje Tinkel de boevenvanger (1959), Radja de hond met de drie sterren, Blekkie-Blinkie en Sloffertje, Blekkie-Blinkie in het circus, en Als het blaasjes regent.

In vele kranten werden zijn boeken aanbevolen:

Uit de Maasbode november 1953

Artikel over lectuur voor de jeugd

Liturgische studiedagen in Heeswijk 15 oktober 1952

Dit naast alle verhalen in de Engelbewaarder; maandschrift tot bevordering van de godsdienstige opleiding van de jeugd.

Hieronder een verhaaltje van Piet Bliek, geschreven door ome Niek, uit de Engelbewaarder onder de pseudoniem Ko de Held d.d. 01-07-1952, jaargang 63 1951-1952. Onder aan deze pagina nog twee verhaaltjes.

De Engelbewaarder 60e jaargang, nr. 1949-03

Niek werd twee dagen in de bloemetjes gezet bij het bereiken van zijn 40-jarig dienstverband in het onderwijs. En dit was ook het moment dat hij zijn loopbaan beëindigde. Hij was voor een periode van vijfentwintig jaren hoofd aan de Pius X-school in het Wilhelminadorp in Best.

In een koets werd de familie van Bavel, begeleid door de scholieren, naar de kerk gereden.

Er werd gestart met een eucharistieviering in de St.-Antoniuskerk. Daar werd hem door pastoor Brouwers de versierselen opgespeld. Deze behoren bij de kerkelijke onderschei-ding ridder in de orde van de H. Sylvester.

Het gemengd koor zong. Niek is 10 jaar voorzitter en directeur van dit koor geweest.

Na afloop van de viering werd door St.-Cecilia een aubade aan de jubilaris gebracht.

Vele mensen uit Best waaronder het College van B en W, de voltallige commissie onderwijs, inspecteurs, schoolhoofden en schoolbesturen kwamen tijdens de receptie Van Bavel de hand drukken. Burgemeester De Leeuw overhandigde hem de zilveren legpenning van de gemeente Best.

's Avonds werd het afscheid uitbundig gevierd met de hele familie en vrienden. Ook collega's van Niek waren aanwezig zoals mijn broer Theo die hier het een en ander overhandigt.

In deze kroniek schrijf ik vaak over familiebanden. Mijn conclusie is dat gezinsleden elkaar later steeds minder leren kennen. Het lijkt dat de inspanning om op de hoogte te blijven van elkaars reilen en zeilen door eigen beslommeringen verwaarloosd wordt. Als voorbeeld: de perfide opmerking die één van zijn broers maakte bij dit afscheid van ome Niek. Hij was met zijn vrouw. Wij waren, zoals op bovenstaande foto's ziet, ook aanwezig bij dit feestelijk gebeuren. Een broer van oom Niek merkte op dat het feest wel erg 'overdone' was, dit zou in een stad niet mogelijk zijn. Ikzelf ben in het onderwijs in een stad werkzaam geweest, en deze opmerking kan ik aan de hand van eigen ervaring echter weerleggen. Ook wij hebben een collega gehad die bij zijn afscheid met een koets werd opgehaald. De krant besteedde hier aandacht aan. Het werd daarna een groots feest.

Terug naar die opmerking van mijn oom over zijn broer. Ik denk dat deze reactie te maken heeft met het feit dat familie soms weinig belangstelling heeft voor elkaar. Dit begint al op het moment dat ze het ouderlijk huis verlaten. Ik geef een recent voorbeeld: het bezoek van broer tot broer. Ik heb het dan over personen die al een respectabele leeftijd hebben. In dit contact wordt de vraag gesteld: 'Wat doe jij eigenlijk voor werk?' Dan is er toch sprake van weinig interesse in elkaar.

Ik kan u troosten met het feit dat wanneer we ouder worden, en dus meer rust en bezinning hebben gevonden in ons leven, we weer nader tot elkaar komen. Elk jaar zie ik mijn nicht Marjolein, samen met neef Guus en zijn vrouw Annie, waarin we met veel plezier en de nodige humor oude herinneringen ophalen. Regelmatig zie ik mijn nicht Marie-José met man Bert en neef Nico met Mieke. Zie ik binnen ons gezin nog familieleden? Jazeker, elke week mijn broer Guido met zijn Toosje en met de regelmaat mijn zus Lenny met echtgenoot Jos. En laatst nog twee achterneven op bezoek gehad. Wat zouden we toch zijn zonder familie?

In de Engelbewaarder jaargang 60 en 61 van 1948-1949 verhaaltjes van Ko de Held.

Op het bidprentje van Niek van Bavel staat het volgende:

Een krachtige man met een grote geest, altijd bezorgd, warm, betrokken en vriendelijk, een groot gevoel voor rechtvaardigheid, creatief met pen en muziek.

Je was een mens van deze wereld. De mist kwam op, versluierde jouw geest. Pijn en verdriet om wat steeds moeilijker ging. Verlies van de greep op de werkelijkheid, behouden bleef je gerafelde waardigheid.

Ervan overtuigd dat ook jouw naam in de palm van Gods hand staat, vertrouwen wij je toe aan onze Schepper en Heer. Moge dit geloof ons sterken in ons mens zijn, zodat wij handelend in jouw geest verder kunnen.

Mijn broer Guido vertelde op de dag dat mijn dochter trouwde een anekdote over ome Niek. Op zijn begrafenis is deze anekdote verteld, en deze gaat als volgt. 'Handig is Niek nooit geweest. Zo heeft hij ter voorbereiding op de jaarlijkse familievakantie zijn koffers op de imperiaal in de garage geplaatst. Alles was goed vastgeklemd zodat er geen koffer of tas af kon vliegen tijdens de reis. Niek stond klaar om te vertrekken. Maar wat bleek nu? Hij had geen rekening gehouden met het feit dat de opgestapelde koffers en reistassen op zijn auto hoger waren dan de deuropening van zijn garage.'

Generatie 9 Gezinsblad

Johannes van Bavel 1858

Johannes van Bavel werd geboren op 11 juni 1858 in Tilburg, Noord-Brabant als zoon van Johannes van Bavel en Elisabeth Horsten. Hij is overleden op 14 augustus 1936 op 78-jarige leeftijd in Tilburg, Noord-Brabant.

Generatie 10 Gezinsblad

Petrus Petronella van Bavel 1888

• Geboren op 30 mei 1888 - Tilburg, NB, NLD
• Overleden op 27 augustus 1965 - Helmond, NB, NLD, leeftijd bij overlijden: 77 jaar oud

 Ouders

• Johannes van Bavel 1858-1936
• Adriana Vermeer 1860-1929

 Relaties en kinderen

• Gehuwd op 4 juni 1908, Waalwijk, NB NLD, met Helena Maria van Gorcum 1882-1962 (Ouders: Cornelis Johannes van Gorcum 1851-1928 & Theodora Maria van de Leur 1850-1915) en hun kinderen:
  • Theodorus Johannes Cornelis van Bavel 1913-1997
  • Johannes Petrus Maria van Bavel 1914-1915
  • Cornelia Petronella Maria van Bavel 1915-1917
  • Joannes Franciscus Maria van Bavel 1917-1984
  • Cornelia Andrea Maria Corry van Bavel 1918-1987 gehuwd op 1 juli 1947 met Theodorus Wilhelmus Theo van Brakel 1914-1983
  • Nicolaas Leonardus Maria van Bavel 1920-1997
  • Petrus Maria van Bavel 1921-1921
  • Martinus Petrus Maria van Bavel 1922-1990 gehuwd met Joanna Nicolasina Cornelia Jo Maas
  • Dirk Johan van Bavel 1925-1987 gehuwd op 18 oktober 1951 met Wilhelmina Maria van Brakel 1922-2010

Generatie 11 Gezinsblad 

Nicolaas Leonardus Maria van Bavel 1920

(*18-01-1920 +14-05-1997)

gehuwd met

Huberdina Henrica Gerarda Vriens

(*07-01-1926 +14-05-2006)

Niek en Joep zijn op 23 december 1954 in het Burgerlijk huwelijk getreden te Eindhoven. En op 26 juli 1955 volgde de Kerkelijke inzegening.

Kinderen uit dit huwelijk zijn:

1. Marjolein Antoinette Johanna Theresia van Bavel (*26-10-1956 n.m. 14:15 u))
2. Pieter-Paul van Bavel (*24-09-1957 v.m. 01:40 u)
3. Susan Johanna Patricia van Bavel (20-12-1962 n.m. 14:50 u)