Een ode aan het zilveren bruidspaar

Beste familie,

voordat we het cadeau door Guido en Toos laten uitpakken, wil ik in 1470 woorden het zilveren bruidspaar op eigen wijze toespreken.

Op vrijdag 16 september 1994 zijn Toos Habraken en Guido van Brakel in het huwelijk getreden. Ze gingen in het leven verder onder de naam Guido en Toos van Brakel-Habraken. Een naamkeuze die later is losgelaten. Heden ten dage kan gekozen worden voor:

• Eerst de achternaam van je partner, dan je eigen achternaam, of
• eerst je eigen achternaam en dan naam van je partner, of
• de achternaam van je partner in plaats van je eigen achternaam, of
• je eigen achternaam houden.

Ik vertel dit mocht er binnen dit aanwezig gezelschap voor in de toekomst trouwplannen bestaan.

Het weer op vrijdag 16 september was:

Een matige wind uit het westen. De gemiddelde temperatuur was 11,7 °C en een gevoelstemperatuur van 9,8 °C. Minimum temperatuur was 9,6 °C en maximum temperatuur 14,5 °C. De zon scheen 1,8 uur. Er viel 13,2 mm neerslag verspreid over een lange periode van 13,1 uur. Het was een zwaar bewolkte dag.

De zon scheen wel in huize Nico Molenkamp (zie foto), Koningshoeven nr. 20 (zie foto) in een prachtig en bijzonder optrekje wat momenteel te koop staat voor 1.350.000 euro. Uw bruto maandlast zal dan zijn 4698 euro.

Vanwege een indirecte relatie kon het nieuwbakken bruidspaar op die plaats foto’s maken. De foto’s werden gemaakt door hoffotograaf Walter van Brakel, later bekend die dag als medeontwerper van een persiflage op het bekende Bommelse lied van Zaltbommel, bekend met het eerste refrein:

En te midden van die rommel, rommel
Dreef de torenspits van Bi-Ba-Bommel
En te midden van die rommel, rommel
Dreef de torenspits in 't rond

 

Het liedje leverde de nodige hilariteit op onder de feestgangers. Het liedje ‘vuugde’ totaal niet bij dit bonte gezelschap en op een trouwerij. Het liedje viel in het water, of toch ook weer niet, want er werd flink gelachen door de feestgangers. Zo dadelijk meer hierover.

Terug naar Nico Molenkamp. Nico Molenkamp is in 1998 overleden, Guido en Toos hebben in hun huis van hem diverse schilderijen hangen.

 Wie is Guido van Brakel en daarvoor heb ik op internet gezocht. Ik heb drie personen gevonden met de volgende foto’s:

De eerste Guido is een stadionomroeper, de tweede is een shadowman en de derde staat onder vermelding van augustinianum.nl. Deze drie Guido’s hebben allemaal iets in zich wat onze Guido ook heeft: het is voor hem namelijk een kleine moeite om een heel stadion te vermaken en waarvoor hij zijn hand niet omdraait. Hij is altijd in voor een lolletje en spreekt zijn personeel graag al improviserend toe met de nodige grappen.

De shadowman is een eigenschap die we onze Guido ook zeker kunnen toedichten, hij is namelijk geen braniemaker en weet zich altijd op de juiste momenten in diverse situaties bescheiden op te stellen. De shadowman staat ook bekend vanwege de vele ideeën die hij heeft en deze worden ten toon gesteld in Pinterest. Ik heb een app van Pinterest en Resie wordt er gek van, want elke dag verschijnen er vele meldingen op mijn telefoon. Onze Guido barst ook nog steeds van de ideeën en om er allemaal aan te voldoen ontbreekt het hem aan tijd. Nog wel. Na Augustinianum kan hij zijn schilderkunst weer oppakken. Komt zijn 2^e graads bevoegdheid HBO tekenen hem weer van pas, en kunnen er weer vele exposities volgen.

Guido.nl daar schuilt onze Guido onder. Hij vloekt en tiert wanneer het thuis in de .nl-sferen weer eens niet werkt, dan wordt iedereen daarvan deelgenoot gemaakt, als eerste ons Toosje, en daar herkennen we onze Guido dan ook weer in.

Guido en Toos trouwden precies zeven jaar en zeven maanden na het overlijden van ons moeder (16-02-1987). Zeven is een heilig getal en het getal zeven is voor vele mensen een geluksgetal. Naast de verwijzing naar ons moeder kom je het getal op allerlei plekken tegen: 16 september, als je deze getallen optelt kom je weer op zeven: 1+6, Guido was toen 35 en Toos 37, 37 waar weer een zeven in zit en samen maakt het 72 waar ook weer een zeven in zit. Guido is geboren in de zevende maand. De regenboog heeft zeven kleuren, de stad Rome is gebouwd op zeven heuvels en als je de tegenover elkaar liggende vlakken van een dobbelsteen bij elkaar optelt komt daar altijd zeven uit! Maar zeven is ook een van de bekendste Bijbelse getallen. Het getal zeven laat hier zien dat iets af is. Als je een beetje spiritueel bent ingesteld, besef dan dat ons moeder hierin duidelijk een stempel heeft gehad. Zij maakte zich namelijk zorgen over haar benjamin die als enige nog niet onder de pannen was. De laatste moest zijn bestemming vinden en die vond ie in Moergestel. Daarmee was haar klus af en kon ze, ook namens ons pap ‘loslaten’. Bedankt mam voor jouw inzet. Kusjes van ons allemaal. En nu na 25 jaar, bewijs is geleverd, ze gaan nu enkel nog voor een 30-, 40-, 45-,50-, 60-, 65-jarige verbintenis. Ofwel op naar Parel, Robijn/Smaragd, Saffier, Goud, Diamant of Briljant. En 70 gaat voor Platina! Voor dat laatste gaan we, want daar zit weer een zeven in!

 

Terug naar het liedje ‘Zaltbommel, bommel’. Op het huwelijksfeest van Guido en Toos werd door familie van Brakel een lied ten gehore gebracht gebaseerd op het Bommelse lied in Zaltbommel. Door iedereen kon worden meegezongen. Dat gaan we vandaag zeker niet doen. Het schijnt een oorspronkelijk liedje te zijn geweest van padvinders. Bijzonder te melden is dat op 01-01-1999 het plaatsje Brakel opging in de gemeente Zaltbommel. Het wapen van familie van Brakel is gelijk aan het wapen van de gemeente Brakel in Gelderland toont. Het ziet er als volgt uit:

“ Van keel bezaait met croisettes recroisettees van goud, twee geadosseerde visschen brocherende over het geheel”

 

Zijn ze na 25 jaar op elkaar uitgekeken? Zeker niet, en dat kun je zien wanneer ik jullie de volgende foto’s laat zien. Het laat een stel zien, tegenwoordig spreken we van ‘setje’, wat nog steeds avontuurlijk en ondernemend is ingesteld. Dat ze daarbij elkaar hard nodig hebben bewijst deze foto.

Ze hebben elkaar stevig vast, omdat ze het zonder elkaar niet redden. Wat is het geval? Guido en Toos, samen met Anky en Peter, gaan een klim starten met een afdaling. Zonder te beseffen de hoogtevrees van Guido. Er zijn wel meer mensen binnen de familie van Brakel die hier last van hebben. We hebben een ome Jan gekend, die durfde niet eens op een huishoudtrapje te gaan staan.

We vragen Guido en Toos aan te geven welke stappen het meest angst inboezemde: opwaarts of neerwaarts en in welke volgorde. Ons lijkt neerwaarts waarbij Toosje Guido ertoe moet bewegen, met volle kracht zo te zien, om Guido zover te krijgen. En dat valt niet mee.

De grote vrienden van Toos en Guido, namelijk Anky en Peter, schreven mij hierover het volgende:

“Hallo Hans, Guido heeft hoogtevrees en in Maastricht is hij wel over een loopbrug gelopen. Toos moest hem stevig vasthouden. Hij durfde niet naar beneden te kijken want dan zag hij de weg door de open wafel stalen brug.

We zijn ook trots op hem. Hij is namelijk afgelopen zomer over een soortgelijke brug gelopen naar de ENCI!" Anky eindigt in haar app met twee uitroeptekens en daarbij een afbeelding van een zeer gespierde arm.

Hoe zijn Guido en Toos tot elkaar gekomen? Via de sportschool in Moergestel kwam Guido ons Toosje tegen. Waar eerst de nadruk op het vlak van sportiviteit lag, werd dit snel weggespoeld met het bier wat rijkelijk vloeide. Geschonken vanuit diverse Moergestelse cafés. Wat sprak Guido aan bij het zien van dit mooie meisje uit Moergestel, haar mooie uiterlijk, haar mooie benen, haar mooie haar, haar boezem? Niets van dit alles, het ging Guido enkel om de vele o’s in haar naam: Toos. Hoe zit dit, vraagt u zich wellicht af, nu ik ga u dit raadsel ontrafelen. Bij Guido draait namelijk alles om de ‘o’. 

Te beginnen met hemzelf: GuidO, maar wat dacht u van espressO, Alfa RomeO, GinO, ItalianO, LimoncellO, aperitivO, cappuccinO, San SilvanO, VinO blancO ItalianO,  RosatO Salento, proseccO, AbruzzO, BarolO, Brunella di MontalcinO, VenetO.

 

Tot slot zijn grote liefde TOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOS.

Hieronder een foto van hun laatste vakantie, en aan humor ontbreekt het hun niet.