Voorjaarsschoonmaak
Kunnen jullie het je nog voorstellen? Die klote wintertijd was voorbij en moeder haalde het in haar hoofd, zodra de lente zijn intrede deed, om met de ragebol en mattenklopper in de weer te gaan. We sliepen toen nog onder dekens, en die gingen als eerste naar buiten, aan de waslijn, om een dagje te luchten. Het mooie was dat, wanneer de dekens in de avond weer naar binnen gingen en op ons bed werden gelegd, ze een heerlijke geur verspreiden. De kapok matrassen gingen op dezelfde manier naar buiten en werden, voordat ze weer naar binnen gingen, flink met de mattenklopper toegetakeld. Al het stof wat er in een jaar was ingetrokken moest eruit. Het waren van die matrassen die elk jaar weer verder uitdijden. Ze werden breder en breder en pasten op een gegeven moment nog amper op het spiraal.
Het harde zeil op de grond werd omgekeerd en aan de onderkant afgeveegd en vervolgens werd de bovenkant in de boenwas gezet. We moesten voorzichtig zijn met het harde zeil, want dit kon zomaar breken. De behangen muren en het plafond werden met een ragebol afgeveegd. Ik vond het een knap staaltje van mijn moeder, die op zolder uit het dakraam hing alsof ze voor jongleur had gestudeerd. Want werken dat kon ons moedertje.
Ik had bij zo'n grote schoonmaak soms het infantiele idee om van slaapkamer te wisselen. Dan sliep ik op zolder waar mijn oudste broer mij ondertussen accepteerde, en vervolgens, als een soort van lentekriebel, wilde ik naar beneden naar mijn jongste broer. We hebben ook met zijn drieën nog op de 1e etage op eenzelfde slaapkamer geslapen. In een ruimte van amper 15 m2.
Makkelijk was mijn oudste broer daarin niet. Mijn oudste broer en ik verschillen qua leeftijd 6 jaar en dat is uitgedrukt in een jeugdperiode verschrikkelijk groot. Met mijn jongste broertje en hem scheelt dit tien jaren, wat ertoe heeft geleidt dat ze gezamenlijk weinig hebben wat elkaar bindt.
Ondertussen was ik voor mijn oudste broer een vertrouwd personage geworden op 'zijn' kamer, en nu na de grote schoonmaak werd dit personage ingewisseld tegen een broer die nog maar vier jaren scheelde. Dat kwam wel heel dichtbij. Van zijn ontwikkelingen van jongen naar jongeman had hij het idee dat ik, met een verschil van zes jaren geen enkele notie had.
Ik doorzag teveel wellicht. Mijn oudere broer werd zijn nieuwe slaapmaatje. Dit vroeg om enige aanpassing. In die tijd was ruimte met een beperkte privacy een probleem. Wij waren met vijf kinderen. In de hofjes woonden gezinnen met tien kinderen of meer. In eenzelfde huisjes of kleiner.
Toen mijn oudere broer later de keuze had gemaakt om voor een opleiding te kiezen op de Pedagogische Academie was opnieuw ons huis te klein. Maar nu op een andere manier. Mijn oudste broer kon namelijk absoluut niet velen dat ook hij het onderwijs in wilde, en ging elke avond voor het slapen gaan de strijd met mijn oudere broer aan, die ondertussen op zijn slaapkamer lag. Dit heeft zo weken geduurd totdat mijn moeder, en later mijn vader, onder aan de trap richting zolder uitriep dat het afgelopen moest zijn, dit gesodemieter voor het slapen gaan. Daarna ebde de problemen in gezin Van Brakel weer weg. Mijn oudere broer heeft de Pedagogische Academie keurig afgerond en is daarna ruim vijfentwintig jaren een succesvol onderwijzer geweest in Best. Op dezelfde school waar ome Niek eerder hoofd van de school was.
In de jaarlijkse schoonmaak moest ieder zijn bijdrage leveren wat logisch was, want de hele bovenverdiepingen stonden op zijn kop. Is nu niet meer voor te stellen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb