Een schuimblok

Het was op een zondagmiddag en mijn ouders besloten dat het wekelijks bezoekje aan opa en oma afgelegd ging worden zonder mij en pappie. Inspraak van kinderen gold toen nog niet.

Ik verwees al eerder naar die snoepschaal en dat ging nu mooi aan mij voorbij. Maar ook al was ik pas vier jaar, ik wachtte mijn moment zorgvuldig af. En ja, ook al duurde het lang, ik dacht: 'Hans grijp nu je kans'. Vader ging namelijk naar het toilet, en ik pakte resoluut mijn step en ging in snelle vaart richting Nijverstraat. Vandaag de dag een levensgevaarlijk experiment met al dat drukke autoverkeer, maar dat was er in 1959 nog amper. Het was wel een flink stuk 'steppen'. Door de Tongerlose Hoefstraat, oversteken bij slagerij Lucassen de Kwaadeindstraat over en dan richting Hasseltstraat, weer oversteken, en dan in een spurt richting Wilhelminapark. Nu was het nog een keer oversteken in de Veldhovenring naar de Nijverstraat.

Ik was aanbeland, en vroeg me al af wat ik deze keer zou kiezen. Een schuimblok! Een schuimblok is een van oorsprong Nederlands snoepgoed. In die tijd werd het product nog als stuksartikel in de snoepwinkel verkocht.

Maar ik kon niet bij de bel, wat nu te doen? Verdorie, was nu toch nog alles voor niets? Maar gelukkig, ik beschikte toen over een schitterende krullenbol, die ik helaas volledig ben kwijtgeraakt, en liep onder de vensterbank door van links naar rechts, totdat omaatje mij van binnenuit zag. 'Ik zie daar een krullenbol bewegen onder het raam', riep oma tegen mijn moeder. Mijn moeder herkende me meteen en liet me bijna binnen. Helaas vader greep mij bij mijn kladden. Hij had de achtervolging ingezet, en was in alle staten. Ik was de Sjaak!

Ik zette het op een janken maar niets hielp. Ik werd achter op zijn fiets getrokken, de step tussen ons in, en mijn moeder riep: 'Thé, je mag hem niet slaan'. En of ik nu mijn schuimblok heb gekregen, ik betwijfel het. Godverdomme.