Tante Angela heeft een babykleed gemaakt, zo ook voor Leo

In verwachting, raden maar........

Onze dochter en manlief Bob zijn opnieuw in verwachting. Ondanks dat de storm Hans over Europa raasde, met name in Noorwegen by the way, heb ik zelf weinig aan deze 'vermenigvuldiging' bijgedragen. Het is maar dat u het weet. Je leest tegenwoordig zulke gekke verhalen over sommige opa's van nu. Volgens onze kleinzoon Raf gaat het wat hem betreft een zusje worden. Daar houden we ons dan maar aan vast. Wie weet heeft hij een vooruitziende blik.

De familie mocht tijdens de zwangerschap van onze dochter raden of het een manneke of een wicht zou worden. Hierin moest door familie en vrienden een keuze gemaakt worden, door het invullen hiervan op een stuk papier. Twee grapjassen, waaronder haar schoonmoeder, gaven aan te kiezen voor een meisje, maar gingen ervan uit dat het een jongen zou worden. Zulk een logica gaat zelfs onze familie het verstand te boven.

Geboorte van Leo

En op woensdag 31 januari is het zover, onze Leo wordt in het begin van deze middag geboren. Aangekomen op het ziekenhuis kwam Leo binnen een half uur ter wereld.

De hoeveelste inwoner van Tilburg zal Leo zijn?

Bob werd vanuit de gemeente Tilburg telefonisch benaderd met de melding dat ons kleinkind als 230.000ste inwoner van Tilburg is geregistreerd. Er zullen foto's worden gemaakt en de gemeente wil deze mijlpaal niet zomaar voorbij laten gaan. De burgemeester is deze keer niet aanwezig. Op instagram wordt het gezin gefeliciteerd met een bloemetje, en er worden foto's gemaakt. Dit boeket zal wel richting schoonmoeder gaan, die vlakbij woont. Onze dochter heeft weinig met snijbloemen, o.a. door haar pollenallergie.

Begin 2023 had de gemeente Tilburg 229.789 inwoners. Daarmee is Tilburg de 7e stad van het land. Nederland telt bij de start van het nieuwe jaar 17,9 miljoen mensen, bijna 140.000 meer dan een jaar geleden, blijkt uit diezelfde CBS-cijfers. Die groei was er dankzij een positief migratiesaldo — er kwamen meer mensen naar ons land toe dan dat er besloten te emigreren — en hoewel er afgelopen jaar meer mensen overleden dan dat er geboren werden. Het gemiddeld aantal kinderen per vrouw ligt nu zelfs op het laagste niveau sinds de start van de metingen in 1950.

Bij elke 50.000e inwoner wordt door de gemeente aandacht hieraan geschonken. Bij de 225.000e is hiervan afgeweken en zo ook bij onze kleinzoon. We staan stil bij de 230.000e inwoner van Tilburg.

Ik vond de melding in Instagram te pover, en richtte me tot de hoofdredacteur met het verzoek om in de krant hieraan ook de nodige aandacht te schenken. Later kwam ik in contact met Janneke Hobo van het Brabants Dagblad. Ze feliciteerde me en vroeg om meer informatie te leveren, zodat ze in de zaterdagkrant een berichtje op MijnBD-pagina kon plaatsen. Hieronder ziet u de plaatsing van dit bericht.

We hebben die zaterdag niemand geïnformeerd. Mijn nichtje Marie-José reageerde als eerste: 'Proficiat samen! Wat leuk! En zoveel bekende doopnamen! En op de dag dat Bert (haar man) jarig is (en prinses Beatrix). Geniet van dit kleine manneke.

Later deze ochtend reageerde onze dochter en schoonzoon, ze vonden het leuk. José, de moeder van Jolijn, oud-klasgenootje, had haar dochter getipt, waarop Jolijn naar Kyra reageerde. Bij deze familie draagt iedereen in de voornaam de eerste letters J en O. De moeder heet José, vader heet Jozef, dochter Jolijn, dochter Josan en zelfs de hond heet Josefien.

Ik ga zo dadelijk het regionaal archief informeren, zodat ook zij de nodige informatie hebben. Dit mag niet in de vergetelheid geraken, vindt u ook niet?

De schoonmoeder van Kyra riep bij de geboorte van alle twee de kleinkinderen uit, dat we het schèèl der af moesten gaan drinken. Het is er steeds niet van gekomen. In Stadsnieuws van zaterdag 29 juni lees ik op de pagina over 'De Prent van de Week'  met het thema 'het schèèl der afdrinke'. Dit verhaal eindigt met de vraag: 'Op 1 januari 2024 telde Tilburg 229.833 inwoners. De 230.000e inwoner moet er toch al lang zijn? Dit kon ik niet aan me voorbij laten gaan en heb een verhaaltje hierover als kopij ingestuurd. Dus wie weet, wordt vervolgd?

En inderdaad op zaterdag 6 juli 2024 lees ik op de voorpagina en op blz. 5 van het Stadsnieuws het verhaal dat ik heb ingestuurd.

In chronologische volgorde de traditie van Tilburg. 

Het is sinds 1909 traditie om bij elke 50.000 inwoners een nieuwe Tilburger aan te wijzen. Vroeger gebeurde dit altijd bij een baby. Adriana, Maria van Gool werd geboren op 5 augustus en daarmee was zij de vijftigduizendste Tilburger. Om dit te vieren kreeg ze een wel heel speciale doopnaam, Wilhelmina. Uiteraard vernoemd naar de toenmalige koningin.

Dun 150.000ste

De moeder laag te glundere

In ’t zunneke bij de raom

Ik ging ze bluumkes brenge

En vroeg naor zunne naom

Ze zee zunne naom is Adje

Hij weegt 7 en ’n hallef pond

Iedereen vèènt um ’n schatje

En zun haorkes die zen blond

Proficiat vadder moeder

We zen trots op oewe zoon

Ik vuul me vandaog gelukkig

Dek oôk in Tilburg woon.

En as ie laoter groot is

Afgezwaaid is as soldaot

En hij ’n pak wil kôpe

Dèt ie komt naor Broer de Laot

Geboorte van Raf

We kunnen nog even terugkijken naar het moment dat ons eerste kleinkind, Raf, in aantocht was.

de eerste echo bij 7 wkn van Raf

In mijn tijd van genealogieonderzoek is het belangrijk dat ik zelf een eerste nakomeling kan verwelkomen. Kijkend in de toekomst wordt hiermee tegelijkertijd familiegeschiedenis geschreven.

Was het een verrassing? Nee, zeker niet. Onze dochter bezoekt mij met haar partner door de week met regelmaat, en laatstelijk liet ze zich ontvallen dat de hondenmand stonk. In de bijna 20 jaren dat we een of twee honden in huis hebben, nog nooit één opmerking van haar hierover ontvangen. 'Dan ben je zwanger', riep ik spontaan, en deed geen verdere uitlokking tot een uitspraak. Dit herhaalde zich nog enkele malen.

En op het moment dat wij van hen een cadeautje mochten ontvangen, werd bij het uitpakken duidelijk dat het een grote mok betrof met daarop 'opa'. Ik riep uit: 'Ik wist het!' Mijn dochter gaf aan dat ik hier al drie keer op had gezinspeeld. Ze hadden een originele manier gevonden om de opa's en oma's kond te doen van dit heuglijke feit. En de broers en zus ontvingen een doosje met daarin een ei, wat kapot gemaakt diende te worden en vervolgens zat er een briefje in met de tekst: 'Je wordt oom'.

Voordat we praten over onze toekomstige boreling in 2021, moet ik eerst vertellen wie ik ben en van welke generatie ik ben.

Twaalf jaar geleden, vlak voor de crisis van 2008, dacht ik nog dat ik met 56, 58 of maximaal 60 jaar voor altijd vakantie kon krijgen. Niet alleen heb ik het sociale paradijsje van de WAO gemist, maar ik heb ook naast alle vervroegde-uittredingsregelingen gegrepen. Ineens was pensioen met 65 echt 65 jaar. En toen werd het zelfs 67. En dit jaar bij het bereiken van de leeftijd 66 jaar en 4 maanden gaat mijn AOW in.

We worden ook wel de verloren generatie genoemd. Net ganzenborden gemist en opgegroeid met slechte televisie op een enkel net. Te laat geboren voor Beatlemania en de summer of love, te vroeg voor punk, zodat we het op Toppop met de hits van Mud, the Sweet en Middle of the Road moesten doen.

Rekenen en taal kreeg ik in overvolle klassen van één onderwijzer met soms dubbele klassen. Een klas bestaande uit vaak veertig leerlingen. Onderwijzers die ons sloegen en honderd keer de strafregel lieten schrijven: 'Ik mag niet kletsen in de klas'.

Katholiek opgevoed, en als misdienaar heb ik nog de vroegmissen door de week gediend, net-nietmeer de plicht om de mis in het Latijn te leren. Wie als jongen geen bolleboos was, werd afgeserveerd naar de ambachtsschool of VGLO (later LEAO) en als meisje naar de huishoudschool.
Verplicht in militaire dienst, lichting 78-3. En toen ik als boreling uit 1955 mij op de arbeidsmarkt meldde, kwamen er net twee oliecrises en takelde de industrie af.

Gordijnen dicht want het zou in de woorden van Den Uyl en de Club van Rome 'nooit meer zo worden als daarvoor omdat Moeder Aarde was uitgeput'. Precies op het moment in 1980 dat we op de huizenmarkt kwamen, was de hypotheekrente opgelopen tot 11 procent. Alles gemist, behalve Pipo de Clown, een vaste baan, stijgende huizenprijzen, de 36-urige werkweek, en politiek gezien Paars I en II waarin de bomen tot in de hemel groeiden. Jong geweest toen aids nog niet bestond en niemand werd opgejaagd door sms, e-mails en later apps. 

Het was een illusie om te denken dat een betere wereld mogelijk was met de val van de Muur, Mient Jan Faber, Nelson Mandela, Bill Clinton, Tony Blair en Deng Xiaoping. Deng Xiaoping zei ooit dat het niet uitmaakt of de kat wit of zwart is, als deze maar muizen vangt.

En last but not least een vreselijke pandemie in 2020 en 2021, waar we nu nog inzitten op het moment dat in Nederland de eerste vaccinprik is gezet bij een verpleegkundige in Brabant.

En of het nog niet genoeg is. 6 januari 2021 vond een gewelddadige aanval plaats door opgehitste republikeinen in het hart van de democratie. Een charlatan die de verkiezingen verloor, maar zich er niet bij neerlegde. 

Toen ik drieëntwintig was, zei mijn oom dat hij niet meer twintig wilde zijn. Hij keek met veel zorgen de toekomst in. Ome Sjaak was toen 66 jaar. Ik ben ook bijna 66 jaar oud en ik begrijp nu beter zijn zorgen. In de leeftijd van twintig zag ik geen enkele beer op de weg en keek ambitieus en redelijk naïef de toekomst in. Ik kan naar ome Sjaak bevestigen dat mij het persoonlijk goed is vergaan, op het verlies van mijn ouders op jonge leeftijd na. Daarom wil ik ons toekomstig kleinkind een hart onder de riem steken en hierbij vermelden dat ook een mooie toekomst voor hem of haar open ligt. Met jammer genoeg wel heel veel abnormale uitdagingen. Onze generatie heeft namelijk bijgedragen aan een zeer slechte luchtkwaliteit, asfalt was belangrijker dan de natuur. Bomen zijn overal in de wereld gerooid, want geld is belangrijker dan onze eigen gezondheid. Als het even kan vliegen we 5x per jaar in het vliegtuig de wereld over. Terwijl Nederland zo mooi is, zoveel mooier dan!

Nederland is na de Verenigde Staten de grootste landbouwexporteur van de wereld. De Verenigde Staten exporteerden in 2018 voor een bedrag van 164 miljard dollar aan landbouwgoederen. Dit vertegenwoordigt ruim 9 procent van de wereldhandel in de landbouw. Nederland volgt met 6 procent. In ogenschouw genomen dat de luchtkwaliteit in Brabant abominabel slecht is. De Q-koorts net achter ons gelaten. Ondanks alles voeren boeren acties in het gehele land zonder enige verantwoordelijkheid te nemen als het gaat om de gezondheid van de burger. Er zijn aanwijzingen dat de pandemie naast de slechte luchtkwaliteit de oorzaak is van vele doden in Brabant.  Alleen geld, geld, geld telt.

In tegenstelling tot ome Sjaak zou ik in deze tijd zeker nog het levenslicht willen aanschouwen. Zal het makkelijk worden, zeker niet. Een greep uit diverse obstakels zijn:

• De hoge staatsschuld veroorzaakt door de pandemie COVID-19 (COVID-19 veroorzaakte 4 miljoen doden wereldwijd: peilmoment juni 2021).

• Nieuwe pandemieën.

• Klimaatverandering waardoor de temperatuur van de aarde stijgt.

• Slechte luchtkwaliteit (12000 doden per jaar)

• Opkomend populisme.

• Opkomend rechts-extremisme.

• Complotdenkers (wappies)

• De individualisering van de samenleving.

• Aantasting van bestaande democratieën.

• Schadelijke invloed van social media.

kennisgeving aan vrienden 

De generatie boven ons, die vanaf 55-jarige leeftijd met prepensioen kon, stond zeker niet te springen om enige zorg van de nieuwbakken ouders in de eerste levensjaren van hun kleinkind over te nemen.

Wij zijn de generatie waarbij bijna elke ouder buitenshuis werkt, terwijl de generatie boven ons over het algemeen vaak één werkende ouder kende. Mijn schoonouders stonden niet klaar om één of twee dagen als oppasouder dienst te doen voor hun eerste kleinkind. Het voorstel van Paul Rosenberg op het recht van deeltijdarbeid bestond toen nog niet, met als gevolg dat mijn vrouw ontslag moest nemen. We kunnen dan misschien wel de verloren generatie zijn, we nemen zelf vaker de regie over ons leven. Zoals ik eerder schreef ging mijn oma ervan uit dat de generatie onder haar stante pede klaarstond voor haar. De generatie volgend gedroeg zich in zoverre op gelijksoortige wijze, wij hoefden weinig steun te verwachten, wel graag andersom. Mijn schoonouders hadden drie slaapkamers met in elke kamer een tweepersoonsbed voor de familie, indien ze van ver kwamen en wilden overnachten. Voor het kleinkind werd echter niets geregeld. Wat heb ik gesjouwd met het campingbedje bij elk bezoek aan mijn schoonouders. Pispot mee, tas met babyspullen mee. 

Ik ben groot fan van zanger Marco Borsato en heb al zijn cd's en dvd's. Zijn live-optredens vind ik minder, maar zijn cd's zijn een genot om naar te luisteren. Mijn jongste broer moet niets van hem hebben, omdat hij vindt dat Marco te veel covers zingt. Welke zanger zingt geen cover? Mijn broer is 'een grande fan del paese Italia'. Marco past daar niet in terwijl er toch Italiaans bloed door zijn aderen stroomt.

Een liedje van Marco vind ik heel toepasselijk in het verhaal waarin mijn dochter nu zwanger is. Het liedje heet 'een liefde voor het leven'. Enkele coupletten luiden als volgt:

ochtendschemer danst over je lichaam

en spiegelt in het raam

wat de liefde voor een vrouw kan doen

en ik huil terwijl je lacht als ik je zachtjes streel

op de plek waar onze toekomst langzaam groeit

nee, nee nooit heb ik geweten dat nieuw leven

aan een man en vrouw gegeven

zoveel kracht en zoveel schoonheid brengt

en je lacht als ik je zeg dat jij het mooiste bent

en het allermooiste draagt wat ik ooit heb gevoeld

de komst steeds dichterbij

nieuw leven maakt zich vrij

en het is van jou en mij

een liefde voor het leven

en alles wat wij zijn is hij (?)

een liefde voor het leven

uit de kracht van jou en mij

De bekendmaking ging onder de nodige restricties van onze dochter, en terecht. Zij wilde dit heuglijk feit namelijk eerst met familie en vrienden delen. Ondanks dat de toekomstige ooms, tante, en opa's en oma's het van de daken wilden schreeuwen, ieder heeft zich keurig aan de gestelde regel gehouden. Jelto deed nog wel een minder opvallende poging binnen social media, maar hij werd door zijn zus direct tot de orde geroepen. Je moet het zelf ervaren om het te kunnen begrijpen. Voorbeeld: ik liet mijn schoonvader weten 'onze zoon is geboren, je eerste kleinzoon is er'. Na dit telefoontje kon ik het bellen naar familie staken want iedereen was al door Jan op de hoogte gesteld. Balen! Hieronder twee reacties van de vele felicitaties die we hebben mogen ontvangen.

Van de meeste familieleden, vrienden en kennissen kregen we een appje. Nichtje Marie-José sprak de hoop uit dat het leven in juni 2021 weer normaler mag zijn. Ankie reageerde als volgt: 'jullie worden OPA en OMA, wat een leuk nieuws'. Reactie van de andere opa en oma: 'gefeliciteerd opa en oma'. Neef Nico staat bekend om zijn plastische opmerkingen: 'Nog proficiat met Kyra's goed nieuws, maar je moet nu wel met oma naar bed'.

Jongen of meisje?

Op ludieke wijze heeft Kyra in de vorm van taartjes in februari 2021 het geslacht aan ons bekendgemaakt. De inhoud en dan met name de kleur laat het geslacht zien. De inhoud kleurde blauw, het wordt dus een jongen. 2021 is een goed jaar voor geboorte van jongens. In onze familie welteverstaan. Mijn zus heeft een eerste kleinzoon erbij, mijn oudste broer krijgt binnenkort een kleinzoon, en wij kunnen over een paar maanden de eerste kleinzoon verwelkomen.

Het is zaterdag 26 juni 2021 en Kyra is 'uitgerekend' op de 24e. We hebben ze aan de telefoon, even videobellen, zojuist had ze een slijmprop verloren. Resie geeft aan dat het dan niet lang meer gaat duren. In de middag, na het breken van de vliezen en het moment dat de verloskundige nog een keer haar inspectie uitvoert, krijgt ze het advies naar het kraamhotel te gaan. Samen met Bob en rekening houdend met corona want Kyra is niet gevaccineerd. Daar aangekomen gaat de bevalling snel, van een ontsluiting van 3 cm in no-time naar 8 cm. Een krachtige wee brengt het kind echter in een lastige positie en Kyra moet naar het ziekenhuis op basis van een medische aanwijzing.

Half elf in de avond is het moment daar en wordt ons eerste kleinkind geboren, onze eerste kleinzoon van bijna acht pond. We zijn allemaal emotioneel en de andere oma, Marie-José, pinkt een traantje weg, ook Nicolle een vriendin. De broer van Bob, Lucas, had zoveel moed ingedronken, en het feit dat er weer gefeest kan worden i.v.m. einde lockdown, riep zwaar aangeschoten door de telefoon: 'Ik kom eraan, ik kom eraan'. 'Nee', riep Bob, 'dit kan niet vanwege corona'. Het leek tegen dovemansoren, 'ik kom eraan, Elisabeth toch? Omdat alle kamers op de kraamafdeling bezet zijn, moeten Bob en Kyra de nacht doorbrengen op de verloskamer. Allemaal coronababy's.

Hoe gaat onze kleinzoon heten? Dat is voor u een vraag en voor mij een weet. Zodra de geboortekaartjes verstuurd zijn, vertel ik u meer.

En de naam is.......RAF.

Mensen vinden Raf vooral:

De oorsprong van de naam Raf is Nederlands en afgeleid van de naam Rafaël. Maar deze verwijzing gaat voor mijn dochter niet op, het is gewoon Raf, punt uit!

Maar toch....Raf betekent: 'God geneest, heeft genezen'. De naam van een aartsengel, genoemd in het apocriefe boek Henoch. Hij wordt een van de zeven engelen genoemd die voor de heerlijkheid Gods staan (zie hieronder). De kerkelijke feestdag is op 24 oktober. Sinds de 16e eeuw, eerst Zuid-Nederland, in gebruik.

Omdat ik veel boeken van Nico ter Linden heb, waarin zijn Bijbelse ontdekkingsreis, kan ik u niet onthouden van een stukje ervan.

Het gaat over het achtste hoofdstuk, vers 2 tot en met 6, "De engel met het wierookvat".

Wat zou er uit het zevende zegel komen? Toen zag ik... Het is niet zo dat Johannes in zijn boek van de ene gebeurtenis na de andere verslag doet, hij vertelt van een visioen in een zevental verschillende, in hevigheid toenemende taferelen onder een steeds wisselende belichting. 

Toen zag ik zeven engelen voor Gods aangezicht staan. Zij werden zeven bazuinen gegeven. En een andere engel kwam met een gouden wierookvat bij het altaar staan. 

Nog hoort Johannes hoe in Jeruzalems tempel de gebeden van de mensen tot de Eeuwige werden opgezonden, als reukwerk voor zijn aangezicht. Nu ziet hij hoe een engel des heren die gebeden, met het hemels reukwerk neerlegt op het gouden altaar voor Gods troon. 

De rook van het reukwerk steeg samen met de gebeden van de heiligen uit de hand van de engel omhoog tot voor Gods aangezicht. 

Laat geen mens op aarde twijfelen of onze gebeden wel iets uitrichten; ze verwaaien niet in de wind, zij worden hierboven opgevangen.

Heeft God niet het roepen van de zijnen gehoord toen zij gebukt ging onder de slavernij? Heeft hij toen niet zijn plagen gezonden om hen van dit juk te bevrijden? Ook nu zal er recht geschieden: de gebeden van de godsgetrouwen voeden het vuur op het altaar. 

De engel nam het wierookvat, vulde het met het vuur van het altaar en wierp het op de aarde; en er geschiedden dreunende donderslagen en bliksemflitsen, de aarde beefde. En de zeven engelen met de zeven bazuinen maakten zich gereed om op de bazuin te blazen. 

De zeven aartsengelen voor de troon zijn Rafaël, Michaël, Gabriël en de anderen. Zij hebben de zeven bazuinen niet ontvangen om samen mooi muziek te maken, maar om het laatste oordeel aan te kondigen en de komst van het Godsrijk. De zeven slaan zevenvoudig alarm: 'Doe boete, weet dat je zult oogsten wat je hebt gezaaid. Keer om nu het nog kan.'

De naam Rafaël doet me weinig tot niets aan die bekende voetballer denken. Op de lagere school bestond gymnastiek en elk tijdverdrijf uit voetballen, behalve bij mij. Ik liep in de pauzes het liefst met een aantal rustige jongens een vaste route over het schoolplein, op en neer. En ondertussen keuvelden we over van alles. Nee, het doet me denken aan het verhaal van een oude buurtgenoot uit onze kindertijd, Rutger Pontzen (1957), die een prachtig boek schreef 'Nu ik' en waar ik u eerder over vertelde. In een passage beschrijft hij de inwoners van het deel van de straat waar hij woonde. Inwoners die ook ik gekend heb. Hij schrijft over huisarts Loeber, een kettingrokende huisarts met twee verwende zoons, een hoofdinspecteur van politie Martens met artistieke neigingen, die na zijn werk graag een stilleventje mocht schilderen of een portret van zijn vrouw, die dagelijks naar zwembad, sauna, manicure, pedicure en zonnebank reed in haar cabriolet. Ze was altijd zeer excentriek gekleed.

De zoons werden vernoemd naar de aartsengelen Michaël, Rafaël en Gabriël (zat bij mij in de klas). Namen die echter niet garant stonden voor een gelukkige, harmonische broederschap, afgaande op het geschreeuw en lawaai dat Rutger, via de aangrenzende achtertuin, ter ore kwam.