Gered van een verdrinkingsdood

Ik was nog maar enkele jaren bezig met genealogisch onderzoek toen ik via de krant vernam dat de jongste zus van mijn opa was overleden. In de gezegende leeftijd van 91 jaren. Om in contact te komen met deze familietak reisde ik op vrijdag 17 april 1992 af naar de parochiekerk H. Antonius van Padua aan de Hoefstraat in Tilburg. Ik ging wat achteraan in de kerkbanken zitten. Toen de mis voorbij was werd ik met enige verbazing door de kleinkinderen aanschouwd. Wie was toch die 37-jarige man, nooit gezien bij oma? Toch lukte het om in contact te komen met de jongste zoon van Jana. Jana, ofwel Adriana was de jongste dochter van Johannes van Bavel en Adriana Vermeer. Ze kreeg de naam van haar moeder te dragen.

Ik werd door mijn achterneef en haar jongste zoon Frans (52 jaar) in een sjieke wijk in Vugt in een prachtig vrijstaand huis ontvangen. Ik nam altijd standaard een bosje bloemen mee voor de gastvrouw. Ik ben een aantal keren bij ze op bezoek geweest en Frans en zijn vrouw Jopie waren ten volle bereid om mij van zoveel mogelijk informatie te voorzien. Hij begon zijn verhaal dat zijn moeder behoorlijk oud is geworden maar, het had een haartje gescheeld of ze was op te vroege leeftijd overleden. Op jonge leeftijd werd ze namelijk gered door haar oudere broer Frans, anders zou ze op 4-jarige leeftijd in een sloot zijn verdronken.

Haar zusje Anna Catharina (Cato) kwam op 9-jarige leeftijd te overlijden en de kleine Adriana, Jana, kon daar niet echt verdrietig om zijn. Cato is overleden aan de ziekte Nephritis/Nefritis. Het betreft een nierontsteking aan beide nieren door bacteriën of virussen. Catharina, Toke, was namelijk tijdens haar ziekbed zo verwend, dit tot grote afgunst van Jana. Na het overlijden van Toke (*25-01-1897 +22-02-1906) ontving Jana de prentjes van Toke. Prentjes waar als kind mee gespeeld werd.

In een gezin van elf kinderen kun je je wel voorstellen dat iedereen een handje uit de mouwen moest steken. De jongsten werden voor een deel opgevoed door de oudsten. Zo kon Jana zich nog herinneren dat ze wekelijks werd afgesopt door haar zus Bet, die wel zeer hardhandig was.

De oudste broer van Frans is in 1987 op 59-jarige leeftijd overleden aan leverkanker.

Op 04-08-1986 vierden Frans en Jana hun diamanten huwelijksfeest. Dit feest zou op verzoek van het bruidspaar niet doorgaan, omdat hun oudste zoon nu ernstig ziek is. Maar zoon Karel stond erop dat het feest gewoon door zou gaan en hij wilde zelf ook aanwezig zijn op deze speciale dag.

Vader Frans van Wuijtswinkel heeft geruime tijd gewerkt, na jarenlange avondstudie in de textiel, als apparatuurleider bij de N.V. Wollenstoffenfabrieken Antoon de Rooy en Zonen in de St.-Josephstraat nr. 124 in Tilburg. Met meer dan 50 jaren trouwe dienst werd zijn jubileum dan ook uitbundig gevierd in het toenmalige hotel Riche op de Heuvel.

Het echtpaar Frans en Jana hebben vanaf het huwelijk in 1926 tot 1969 in een huis gewoond dat hun eigendom was, namelijk in de Jan Grewenstraat nr. 13. Daarna verhuisden ze naar de Paus Adriaanstraat in een aanleunwoning. Hun laatste levensjaren sleten ze in huize Padua.

Door de ziekte van de oudste zoon is vader Frans van Wuijtswinkel vrij plotseling aan allerlei complicaties volgend op een maagzweer overleden.

Dementerend en ondertussen op hoge leeftijd sprak  Jana, puttend uit haar geheugen, uit de tijd dat ze nog kind was, dagelijks schitterende liedjes/versjes/spreuken op. Door zoon Frans opgetekend zodat de versjes niet verloren zouden gaan. Op hoge leeftijd kwamen de spreuken allemaal weer terug. We mogen haar kwalificeren als een opgeruimd en vrolijk mens. 

Adriana Joanna Elisabeth van Bavel *16-07-1900 + 17-04-1992 gehuwd op woensdag 04-08-1926 met Franciscus Joannes Carolus van Wuijtswinkel *20-06-1900 +23-09-1987

Carolus J.C. van Wuijtswinkel

*27-08-1927 +04-02-1987, 59 jaar

Algemene Begraafplaats De Hoge Boght, Eindhovensebaan 25, Veldhoven

Overleden aan maagkanker

 

Hieronder enkele versjes van Jana:

-------

Ben zo oud als mijn handen,

maar niet als mijn tanden.

Mijn neus en mijn oren,

zijn samen geboren.

-----

27-08-1989

Ik ben tevreden met mijn lot,

en zal wel doodgaan als het mot.

-----

03-09-1989

Zo is het leven,

'n stap naar het graf.

Wat heden bloeit,

valt morgen af.

-----

Kuuskes moet je ruiken,

aardappels moet je eten.

-----

Halt koetsier,

mevrouw moet plassen.

-----

Middelmaat versiert de straat

-----

Januari 1990

Alles kits,

de kachel op bed.

En het kiendje,

heet Janeke.

-----

Maart 1990

Mijn lief klein dorpje,

zag ik eens weder.

Hier voor uw aanschijn,

arm en verlaten.

-----

16-12-1990

Regendropje hoor eens wat,

maak mijn kopje nu maar nat.

Ik wed dat mijn moeder straks zal zeggen,

als ze me in bed doet leggen.

En ik spring op haar schoot,

och wat is ons Jaantje groot.